بعد سه ماه !

بعد سه ماه جای خالی گذاشتن و حرف نزدن

دارم مینویسم حالا !

ساعت ۱۰ و ۳۶ دقیقه شبِ ۱۰-۰۹-۹۹

در حالی که دارم به این موزیک گوش میدم میخوام براتون بنویسم

https://soundcloud.app.goo.gl/ncghQc9qTRhPyMYa7

میخواستم بنویسم از رویا که رفت و ارزو شد

میخواستم بنویسم که سین بعد از یک سال اومد ایران بهم پیغام داد و راضیم کرد که ملاقاتش کنم و تو ماشینم زار زار گریه میکرد و عکس صورتش رو نشون داد که اون پسره ی حیوون با مشت زده بود تو صورتش

گریه کرد و گفت از شبی که لباسشو پاره کرده بود تو وان حموم‌ و لخت برده بودش دم در واحد

و فهمیدم وقتایی که فک میکردم چقدر ناراحتم و عدالت درمورد رابطه مون اجرا نشده درواقع اون داشت زیر مشت اون پسره ج ق ی و بی شعور درد میکشید و مث سگ پشیمون بود

اما همه اینا مهم نیست چون میخوام درمورد این عکس صحبت کنم :

واسم مهم نیست سین ، رویا ، یا بقیه کجان و چیکار میکنن

واسم مهم نیست که هنوز خونه نگرفتم و الان شده سه سال که دارم خونه پدری رو تحمل میکنم

واسم مهم نیسست که هنوز واسه سربازی اقدام نکردم و شبا کابوس میبینم درموردش

واسم مهم نیست که یک سال از کرونا گذشته و کاسبی به فنا رفته و بیشتر از همه اعضای خانواده فشار کار و مغازه جدیدمون که کلی توش پول ریختیم و چیزی از توش در نیومده رو منه !

واسم مهم نیست که ترم سوم ارشدم و حتی یک واحد درس هم پاس نکردم

اما واسم مهمه که حال مامان خوب باشه !

بالاخره بعد از شش سال که مامان تحت نظر دکتر آنکولوژی بود دکترش تصمیم گرفت درمان رو شروع کنه

مامان به بیماری cll مبتلاس که ی مدل سرطان خونه !

فک کنم دختر عمه هاش هم داشتن و سرنوشت خوبی نداشتن !

تو خونه عملا فقط من و مامان و بابا هستیم چون اون دوتای دیگه رفتن خونه مجردی خودشون زندگی میکنن !

تو دوماه گذشته هر هفته صد ها کیلومتر پشت فرمون نشستم ، بردمش دکتر ، باش تو بیمارستان خوابیدم ، رفتم شهر های دورتر براش دارو خریدم

و یهو همه الویت های دیگه ام مث خونه و سربازی و دانشگاه واسم بی ارزش شدن.

دارم همه سعیمو میکنم که مامان خوب بشه و شاید به ظاهر نه اما هم من و هم خودش میدونیم در واقعیت تو این راه تنهاییم

هر روز میرم سر کار به جای همه کار میکنم ؛ بعدش مامان رو میبرم واسه تزریق داروی شیمی درمانی و اخر شب با کاوه عرق و الکل !

دیگه حتی به داشتن ی رابطه نیمچه منطقی و سالم با دختری هم فکر نمیکنم ! از همه فضاهای مجازی هم به جز توییتر دور شدم ! میدونم حالم خرابه هم روحی هم جسمی بشدت اما نمیدونم چرا بقیه نمیبینن ! نمیدونم تا کی میتونم از پس اینا بر بیام !

چرا هر چقد جلو تر میریم همه چی خراب تر میشه؟ تا کِی قراره اینطوری باشه اخه ؟

وچقد دلم برای سین سوخت وقتی داشت ضجه میزد

و ای کاش دلم براش نمیسوخت !

ای کاش به جای همه کار نمیکردم

ای کاش ادم ببخیال تری بودم

ای کاش ی درصد مث داداش وسطیم که ازم ده سال بزرگتره و همه چی به تخمشه بودم ! جدیدا زده تو فاز علف و حالم از این زیاده روی هاش تو هر مقوله ای بهم میخوره !

البته این وسطا خودمم ۳۰ روز رژیم الکل صفر گرفته بودم و کاملا موفق از پسش بر اومدم

میخوام بگم اون الکلی ای که تو فکرتونه نیستم

دلم تنگ شده برای اینکه فقط ۲۴ ساعت نباشم

فقط ۲۴ ساعت گوشیم زنگ نخوره . به خاطر مامان غصه نخورم و فقط ۲۴ ساعت تو بغل کسی باشم که دوسم داشته باشه

واقعا ب گ ا رفتم دوستان. واقعا